نحوه پاسخ به پرسش های مصاحبه درباره خشم در محل کار

هنگامی که مصاحبه کننده می پرسد، "وقتی آخرین بار عصبانی شدی؟ چه اتفاقی افتاده است؟ او می خواهد بداند چگونه می تواند موقعیت های استرس زا در کار را تجربه کند. معنای واقعی کلمه "عصبانی" به یک مصاحبه کننده از دست دادن کنترل است و مهم است که بدانیم که می توانید در شرایط باقی مانده حرفه ای.

چگونه پاسخ دهیم

این سوال شبیه به سوال مصاحبه است : "چه چیزی شما را عصبانی می کند؟" برای هر دو سوال، پاسخ شما باید شامل دو جزء باشد.

اول، وضعیت خاصی را که باعث ناراحتی شما شده است، توضیح دهید و سپس توضیح دهید که چگونه این وضعیت را مدیریت کردید.

هنگام توصیف وضعیت، از کلمه های گرم مانند "نفرت" و یا حتی "عصبانی" اجتناب کنید. در عوض، از واژه های شدیدتری برای توصیف خشم خود استفاده کنید، مانند "ناامید" یا "ناامید". این تأکید می کند که شما کسی نیستید که کنترل را از دست بدهید یک سناریوی دشوار

همچنین سعی کنید وضعیتی را انتخاب کنید که شامل یک رئیس یا مدیر پیشین نیست، زیرا این کار باعث می شود که شما یک کارمند به راحتی ناراضی باشید. به طور مشابه، در حالی که خوب است ذکر کنید که از رفتار غیر حرفه ای یا وضعیت دشواری ناامید شده، زمان زیادی را صرف سوءاستفاده یا حمله به شخص دیگری در پاسخ خود نمی کنید. به طور خلاصه رفتار یا رویدادی را که باعث ناراحتی شما می شود، ذکر کنید و سپس به راه حل بروید.

پاسخ خود را با توضیح نحوه برخورد با این وضعیت به پایان برسانید. اطمینان حاصل کنید که تاکید کنید که چگونه مسئله را با آرامش و حرفه ای حل کردید.

به عنوان مثال، اگر از رفتار یک کارمند ناامید شدید، توضیح دهید که چگونه با او ملاقات کردید و بازخورد سازنده ای ارائه دادید که منجر به تغییر مثبت در اقدامات شما شد.

گزینه دیگری برای پاسخ دادن به این سؤال این است که شما معمولا در کار خشمگین نیستید - این نشان می دهد که شما در کنترل کار خود را از دست نمی دهید و شما متوجه می شوید که این نوع رفتار نامناسب است.

با این حال، پس از توضیح این، شما هنوز هم باید یک زمان زمانی که شما چیزی را ناامید و یا نا امید شده در محل کار، و چگونه شما با آن رفتار کرد. برای انکار اینکه هرگز نا امید نشوید، به مصاحبه کننده بی اعتنا به نظر می رسد.

بهترین پاسخ ها

• من سعی می کنم در هر موقعیتی از دیدگاه تحلیلی نگاه کنم، و اجازه ندهم که احساسات من اعمال من را دیکته کنند. من در گذشته کارکنان داشتم که حرفه ای بودن آنها مشکوک بوده است و کسانی که الزامات کار را رعایت نکرده اند. در این شرایط، من متوجه شده ام که بهترین سیاست در مورد مسائل مورد احترام است و استراتژی های روشن برای بهبود را ارائه می دهند.
• من فکر نمی کنم که خشم احساسی در محل کار مناسب باشد. من با شرایطی روبرو شدم که ناامید کننده بودم؛ برای مثال، من یک همکار داشتم که در ارتباطات نوشته شده و سخنوری او بسیار متضاد بود. من احساس کردم که من به طور مداوم برای چیزهایی فراتر از کنترل خود انتقاد می کنم. من با او نشستم و در مورد راه هایی که می توانیم ارتباطات ما را بهبود بخشیم صحبت کردیم. پس از آن که آرام، مکالمه مولد، رابطه ما به عنوان همکاران به میزان قابل توجهی بهبود یافت، ما در واقع تعدادی از پروژه های موفقیت آمیز همکاری کردیم.
• خشم به من به معنای از دست دادن کنترل است. من کنترل را از دست نمی دهم هنگامی که من تحت فشار قرار می گیرم، عقب می افتم، نفس عمیقی بشمار می آورم، فکر می کنم از طریق وضعیت و سپس شروع به تشکیل یک برنامه عمل. به عنوان مثال، زمانی که من چندین پروژه را برای تکمیل در یک زمان کوتاه ارائه می دهم، به جای احساس ناامیدی، من راهبردی برای چگونگی تکمیل کار را به شیوه ای مداوم و روشمند ارائه می دهم که من را غرق نخواهد کرد.